Friday, March 1, 2013
Monday, February 25, 2013
Friday, February 15, 2013
အကယ္ဒမီေမာ့စ္၏ေနာက္ဆံုးခရီး
႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယို သ႐ုပ္ေဆာင္ လူရႊင္ေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္သူ အကယ္ဒမီေမာ့စ္နာေရးကို မူလသတ္မွတ္ထားသည့္ အခ်ိန္ထက္ နာရီ၀က္ ေက်ာ္ေစာ၍ ယေန႔ ညေန ၃ နာရီခဲြခန္႔တြင္ ေရေ၀းသုႆန္၌ မီး႐ႈိ႕သၿဂၤဳဟ္ခဲ့သည္။လာေရာက္ၾကည့္႐ႈသူသူ ပရိသတ္မ်ားသျဖင့္ မူလသတ္မွတ္ထားသည့္ အခ်ိန္ ညေန ၄ နာရီထက္ ေစာစီးစြာ သၿဂၤဳိဟ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။သ႐ုပ္ေဆာင္ ေမာ့စ္သည္ အကယ္ဒမီဆု ဆြတ္ခူးရရွိၿပီး ၄၅ ရက္အၾကာတြင္ အသည္းႏွင့္အဆုတ္ေရာဂါျဖင့္ SSC ေဆး႐ံုတြင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃ ရက္က ကြယ္လြန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
7Day News Journal
Wednesday, February 13, 2013
တို႔အာရွႏွင့္ ငါးမန္းေတာင္ပံေစ်းကြက္
ပံုမွာ ျပထားတာ ငါးေျခာက္မဟုတ္ပါဘူး။ ငါးမန္ေတာင္ပံလို႔ေခၚတဲ့ ငါးဆူးေတာင္နဲ႔ ငါးေရယက္ မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာလည္း နာမည္ၾကီးဟင္းလ်ာ တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ငါးမန္ေတာင္ပံ ဟင္းခ်ိဳဆုိရင္ေနရာတိုင္းမွာေတာ
ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ငါးမန္းေတာင္ပံ ဟင္းခ်ိဳ ေခတ္စားေနဆဲ ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္နဲ႔ နီးကပ္တဲ့ ျမိဳ ႔ၾကီး ျပၾကီးေတြမွာ ငါးမန္းဆူးေတာင္ဟင္းခ်ိဳ၊ ဟင္းပြဲ မ်ား ေခတ္စားပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ယင္းဟင္းပြဲမ်ား တကယ္ ေခတ္စားကေတာ့ တရုတ္ျပည္မၾကီး ပါပဲ။
တရုတ္ျပည္မၾကီးအျပင္ အေရွ ႔အာရွဘက္တစ္ျခမ္းလံုး မွာ ေစ်းၾကီးၾကီး နဲ႔ ေရပန္းစားတဲ့ ဟင္းလ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္တော္လည္း ဆုိးဆိုးရြားရြားပါ။ ငါးမန္းသားကို ေတာ္ရံုေတာ့ မစားၾကပါဘူး။ အဓိက စားသံုးတာက ဆူးေတာင္နဲ႔ ေရယက္ျဖစ္ျပီး တစ္ေကာင္လံုးက် စြန္႔ပစ္တဲ့ အေလ့အထ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
ပင္လယ္က တံငွာေလွမွာပဲ ငါးဆူးေတာင္၊နဲ႔ အျခား အသံုးဝင္မယ့္ အစိတ္အပိုင္းကို ျဖတ္ျပီး ပင္လယ္ျပင္တဲ့ အရွင္လတ္လတ္ ျပန္လြတ္ ပါတယ္။
သုိ႔ေပမယ့္ မရွင္ပါဘူး။ အျမီးျပတ္၊ ေတာင္ပံျပတ္တဲ့ ငါးမန္းမ်ား ေရမကူးႏိုင္ ပါဘူး။ ႏိုင္သေလာက္ခတ္ရင္း ေသြးမတိတ္တဲ့ ငါးမန္း မ်ားဟာ နာရီပိုင္း အတြင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရက္ပိုင္းတြင္းေသာ္ လည္းေကာင္း ေသဆံုး ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ မေသေတာင္ အျခားေသာ အားၾကီးတဲ့ ငါးမန္နဲ႔ ေရသတၱဝါမ်ားရဲ ႔ တိုက္ခိုက္စားသံုးျခင္းျဖင့္ ေသဆံုးရပါတယ္။
ငါးမန္းေတာင္ပံ ဟင္းတစ္ပြဲကို ငါးမန္း တစ္ေကာင္ႏွုန္းနဲ႔ တြက္ႏိုင္ပါတယ္။ ပင္လယ္စာ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ ငါးမန္းေတာင္ပြဲဟင္း ၁၀ ပြဲစာ တစ္ရက္ေရာင္းရရင္ တစ္ရက္ ၁၀ ေကာင္ပါ။ အာရွနဲ႔ အျခားေသာ ဥေရာပ ဘက္အျခမ္းအားလံုး ဆိုင္ေရအတြက္က စုစုေပါင္းလိုက္ရင္ သိန္းခ်ီရွိတဲ့ အတြက္ ငါးမန္းေသႏွုန္းက တစ္ရက္ကို ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ၊ သိန္းနဲ႔ခ်ီေနပါတယ္။
ဘယ္လူမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲ ကိုးကြယ္၊ကိုးကြယ္ အသက္ရွိေသာ အျခား သူတစ္ပါးအသားကို သတ္ျဖတ္စားေသာက္တယ္ဆုိတာ မျဖစ္မေန အေျခ အေနမွာဆုိရင္ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လက္ခံႏိုင္ေသးေပမယ့္ ပင္လယ္မွာ သူ႔ဘာသူ ေနတဲ့ ငါးမန္းကို ျမီးျဖတ္ျပီး ေရထဲျပန္လြတ္ တာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆုိးရြားတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လယ္ျပန္မလြတ္လဲ ကုန္းေပၚမွာ ဒီတိုင္း စြန္႔ပစ္ပါတယ္။ ေဂဟ စနစ္ တစ္ခု လည္ပတ္ဖို႔ဆုိတာ ဒီစက္ဝန္းတြင္းက သက္ရွိသက္မဲ့အားလံုးက သူ႔က႑နဲ႔သူ အက်ိဳးရွိရွိ တာဝန္ယူေနပါတယ္။
ငါးမန္းေတြ ရွားပါးလာတာနဲ႔အမွ် ကမၻာအေပၚ ျပန္လည္ ဆုိးက်ိဳး သက္ေရာက္ႏိုင္မယ့္ အခ်က္မ်ားစြာ ရွိေနျပီး လက္ေတြ႔က်က် ၾကံဳေတြ႔ရမယ့္ တစ္ေန႔က်မွ စာနာ နားလည္တတ္မယ္ဆုိရင္ ေနာက္က်လား၊ မက်ဘူးလား ဆုိတာ ငါးမန္းေတာင္ပံ ဟင္းခ်ိဳေသာက္သံုးသူမ်ား အား သိေစခ်င္ပါတယ္။
--
credit to :
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
ရုိးရာေလး ႏိုင္ငံတကာ
http://www.yoyarlay.com/intern
Tuesday, February 5, 2013
ထြင္လိုက္ၿပန္ၿပီ
အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ရုပ္ရွင္ခ်စ္သူမ်ား အဖြဲ႔က သူတို႔ အသင္းဝင္ေတြ အနားယူတဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင့္ၿမင့္ၿမင့္ အနားယူလို႔ရေအာင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း အစီအစဥ္ေလး တစ္ခု ဖန္တီးေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ခ်မ္းေအးလွတဲ့ အဂၤလန္ ရာသီဥတုကို အန္တုၿပီး အသင္းဝင္ေတြကို ေရေႏြးစိမ္ကန္ ထဲမွာ က်ားမ မေရြး ရုပ္ရွင္ႀကည့္လို႔ရေအာင္ ဖန္တီးေပးလိုက္တာပါ။ တစ္ေန႔တာ အလုပ္ပင္ပန္းၿပီး ၿပန္လာတဲ့အခ်ိန္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားေအာင္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီလုိမ်ိဳး ေအးေအးေဆးေဆး ရုပ္ရွင္ႀကည့္ခ်င္တဲ့ လူမ်ားရွိရင္ အဲဒီမွာ Member သြားလုပ္လို႔ရပါေႀကာင္း .... :D
Monday, February 4, 2013
လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္တစ္ခု တီထြင္ေအာင္ျမင္
အိုဇုန္းလႊာပ်က္စီးျခင္း၊ ကမၻာ့ေရနံႏွင့္ေလာင္စာဆီရွားပါးမႈျပႆနာကို ကာကြယ္ရန္ ေလာင္စာမဲ့ လွ်ပ္စစ္နည္း ပညာသစ္ကို တီထြင္ ေအာင္ျမင္ ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းနည္းပညာကုိ တီထြင္ခဲ့ေသာ ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္ က ဇန္န၀ါရီလ ၂၅ရက္ေန႕တြင္ ေျပာသည္။
"ဒီနည္းပညာက ဘယ္သူမွ မတီထြင္ ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေငြကုန္ခံ၊လူပင္ပန္းခံ၊မိသားစုကို စြန္႕လႊတ္ၿပီးရွာေဖြတီထြင္ခဲ့တာပါ။ တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ လူသား
ေတြရဲ႕ လွ်ပ္စစ္လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျပည့္သြား႐ုံတင္မကဘဲ ပိုေတာင္ပိုပါ ေသးတယ္" ဟု ၎က ေျပာသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ ဆုိသည္မွာ လွ်ပ္စစ္အနည္းငယ္မွ လွ်ပ္စစ္မ်ားစြာကို ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ဘြိဳင္လာ၊ တာဘိုင္၊ ဂ်င္နေရတာႏွင့္ တြဲဖက္ အသုံးျပဳကာ စြမ္းအားပမာဏ ႀကီးမားစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္စက္ကို တီထြင္အသုံးျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ နည္းစနစ္အတြက္ မည္သည့္ ေလာင္စာမွ အသုံးျပဳျခင္း မရွိေပ။
ဘြိဳင္လာကုိ ဆူေစၿပီး တာဘုိင္ႏွင့္ တြဲကာဂ်င္နေရတာတပ္လွ်င္ မီးစက္ ျဖစ္သည္။
ထုိဂ်င္နေရတာကို ပန္ကာ တပ္လွ်င္ သေဘာၤ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထိုစနစ္ႏွင့္ ေလာင္စာမဲ့ သေဘာၤမ်ား သြားလာႏုိင္သည္။
တစ္ခ်ိန္က အသုံးျပဳခဲ့ေသာ မီးသေဘာၤမ်ား အတုိင္း သြားလာ ႏုိင္သည္။
ေလာင္စာမဲ့ ဆုိသည့္အတြက္ ထိုသေဘာၤတြင္ မည္သည့္ ေလာင္စာကိုမွ တင္စရာ မလိုေတာ့သည့္အတြက္ ၀န္အား သက္သာ သြားမည္။ ကုန္က်စရိတ္သက္သာၿပီး လုပ္ငန္းပိုမုိ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သည္။ မီးရထားတြင္လည္း ေက်ာက္မီးေသြး စက္ေခါင္းကဲ့သုိ႕ ဘြိဳင္လာစက္ေခါင္း အျဖစ္ျပန္တပ္ဆင္ အသုံးခ်ႏိုင္သည္။
"လွ်ပ္စစ္မီးထြက္ဖုိ႕ ေလာင္စာအေနနဲ႕ ဘာေလာင္စာဆီမွ မလုိပါဘူး။ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္၊ ေက်ာက္မီးေသြးနဲ႕ ဂက္စ္ေတြ အသုံးျပဳစရာ မလုိဘဲ ကြ်န္ေတာ္တီထြင္ထားတဲ့ နည္းပညာထဲကေန ထြက္တာနဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေတြဟာ လိုခ်င္သေလာက္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းပညာကုိ အခုထိေတာ့ နာမည္ မေပးရေသးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေလာင္စာမဲ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္နည္းပညာလို႕ ေပးထား ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ဆိုသည္။
ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ ယင္းနည္း ပညာကုိ၎၏ဆရာျဖစ္သူဦးေက်ာ္၀င္း ထံမွ အေမြဆက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးေက်ာ္၀င္းသည္ လြန္ခဲ့ သည့္ ႏွစ္၃၀ ေက်ာ္ခ်ိန္ကတည္းက အဆိုပါနည္း ပညာကို စမ္းသပ္တီထြင္ခဲ့ကာ လိုအပ္သည့္ အခ်က္ လက္မ်ားကို ျပန္လည္ ျဖည့္ ဆည္းေနခ်ိန္ ၂၀၀၁ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
"ဆရာန႕ဲကြ်န္ေတာ္ စလက္တြဲတုန္းက ၁၉၉၃ခုႏွစ္ကပါ။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာမွာ တပည့္မရွိေသးပါဘူး။ ဆရာ အဲဒီစက္ကုိ တီထြင္ ေနတုန္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း သုံးႏွစ္ေလာက္ ေလ့လာၿပီးမွ ဆရာက သူ႕အနားကပ္ ခြင့္ေပးတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆရာ့ဆီက နည္းပညာေတြကို အကုန္မရခဲ့ေသးပါဘူး။ ဆရာ့နည္း ပညာကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္လုပ္စားဖုိ႕ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဆရာ့ ပညာကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္လုိက္မမီပါဘူး။ ဆရာဆုံးေတာ့ ဆရာ့ပညာကုိ အေမြဆက္ခံမယ့္ လူမရွိတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္အရဲစြန္႕ၿပီး လုပ္ခဲ့ တာ။ကြ်န္ေတာ္ ထင္မထားေပမဲ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ေျပာသည္။
"ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ဆီမွာ လုပ္ကတည္းက ဆရာက နည္းပညာေတြ ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တပ္ဆင္ေပးရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဒီနည္းစနစ္ရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အကုန္သိ နားလည္တယ္။ ၀ွက္ဖဲေတြကိုလည္း သိလာတယ္။ ဆရာမရွိေတာ့ ေပမယ့္လည္း ေနာက္ပုိင္းကုိယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဆင္လိုက္တာ ေလးလုံးေျမွာက္မွာ မီးထြက္တယ္။ အဲ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ မီးထြက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသုံးျပဳတဲ့ ပစၥည္းေတြက သူ႕ဟာနဲ႕ သူမဟုတ္ေတာ့ မီးထြက္မမွန္ဘူး။ ဒါကို နည္းပညာတစ္ခုနဲ႕ထပ္ၿပီး စမ္းသပ္တာရယ္ ေငြမရွိတာေတြေၾကာင့္ ပုိၾကာ သြားတာပါ" ဟု ရွင္းျပသည္။
"ဓနအင္အားျပည့္စုံတဲ့လူကသာ မတည္ရင္းႏွီးေငြ ထည့္မယ္ဆုိရင္ ဒီ ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ကုိ အေျခခံၿပီး ေနာက္ထပ္ နည္းပညာမ်ား ထပ္မံေပၚထြန္းလာဦးမွာပါ" ဟု ၎ က ေျပာေသးသည္။
ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ က်ိဳင္းတုံ ဇာတိ ျဖစ္ၿပီး အသက္၅၃ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက စက္မႈနည္းပညာ ကို စိတ္၀င္စားၿပီး ကားမ်ား၏စက္ပိုင္း ဆိုင္ရာကို တာ၀န္ယူျပဳျပင္ခဲ့ရသည္။ ကိုယ္ပိုင္ဂ်စ္ကားမ်ားမွ ဂ်စ္ဘီလူးအထိ တီထြင္ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ယခင္က ေက်ာက္တြင္း ၄၅တြင္းႏွင့္ စိုက္ခင္း ဧက၂၀၀ေက်ာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။
အဆိုပါပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကုိ အဆုံးရႈံးခံကာ ဤနည္းပညာကို ဇြဲ၊ လုံ႕လ၊ တို႔ျဖင့္ အနစ္နာခံ တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကမၻာေပၚတြင္ အဓိကအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္လုပ္ေသာ နည္းပညာ(၅)မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ယခု လက္ရွိတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အသုံးျပဳေနေသာ ေရဖိအားသုံး တာဘိုင္စက္မ်ားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ေရရွည္တြင္ကုန္က် စရိတ္ သက္သာ ထိေရာက္ ေသာ္လည္း စတင္တည္ေဆာက္ခ်ိန္တြင္ တည္ ေဆာက္စရိတ္ အလြန္ႀကီးမားသည္။
ေလာင္စာအတြက္ အခက္ခဲမရွိ ေသာ္လည္း ေရရင္းျမစ္ေပါၾကြယ္၀သည့္ သဘာ၀ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊ ေရတံခြန္ မ်ားရွိေနရမည့္အျပင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္မည့္ ေရေျမသဘာ၀ ပထ၀ီအေနထား ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္မည့္ ေနရာႏွင့္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေ၀းမႈေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ေနရာႏွင့္ အနီး၀န္းက်င္ ၿမိဳ႕မ်ားသာ ပိုမိုသုံးစြဲႏိုင္သည္။
အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕မ်ားကို လွ်ပ္စစ္ေပးရာတြင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာမႈေၾကာင့္တည္ေဆာက္စရိတ္ႀကီးမားကာ လုိသေလာက္ မရႏုိင္ေပ။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ သဘာ၀ေဘးဆုိးမ်ား၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ဆူညံမႈတုိ႔ေဘးမွ ကင္းေ၀းသည္။
ယခုေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္မွာ အဆုိပါ နည္းစနစ္မ်ားထက္ ေငြကုန္ေၾကးက် သက္သာကာ မည္သည့္အားနည္းခ်က္ မွ်မရိွေပ။ ေပ ၁၀၀ ထ ၅၀ ရွိသည့္ ေနရာတြင္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ကာ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ၂၄နာရီ ပတ္လုံး မီးအလင္းေပးႏိုင္သည္။ ၁မဂၢါ၀ပ္တြင္၀ပ္တစ္သန္းရွိ သည့္အတြက္ ၀ပ္သန္းႏွစ္ဆယ္ ဆုိပါက ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကုိ မီးအလင္းေပး ႏိုင္သည္။
အဆုိပါစက္မွာ ရွိရင္းစြဲပင္ရင္းမွ ထြက္လာေသာအားကို ၁၀ဆပို ထုတ္လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ၁၂ကီလို၀ပ္ ရွိ မီးစက္အင္ဂ်င္မွ ရွိရင္းစြဲလွ်ပ္စစ္ကုိ ယူၿပီး ၁၀ဆပြားလုိက္လွ်င္ ကီလို၀ပ္ ၁၂၀ ထြက္သည္။ ၀ပ္အားျဖင့္ တြက္လွ်င္ ရွိရင္းစြဲ ၀ပ္၁၂,၀၀၀ကေန ၀ပ္ ၁၂၀,၀၀၀ ထြက္သည္။ ထုိထဲမွ ၀ပ္ ၅၀,၀၀၀ကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးျပဳ ႏိုင္သည္။
ယခုလက္ရွိ နမူနာတပ္ဆင္ထားေသာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္သည့္ စက္မွာ Nichrome (နီက႐ုန္း)ႀကိဳးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။
ယင္းႀကိဳးမ်ားမွာ တစ္ႀကိဳးလွ်င္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ၃,၆၀၀မွ ၄,၈၀၀အတြင္း ထြက္ရွိသည္။ အဆုိပါ ႀကိဳးမ်ိဳး ၁၂ေခ်ာင္း ဆင္ထား သည္။ ထုိအတြက္ လုိအပ္သည့္ လွ်ပ္စစ္ကုိ 12KV ရွိသည့္ မီးစက္မွအားကုိ ဖန္တီးယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။
12KV မီးစက္ကိုႏႈိးၿပီး တီထြင္ထားသည့္ နည္းပညာပုံးထဲမွ ျဖတ္ကာ ဘြိဳင္လာ၏ လုိအပ္သည့္ နီကရုန္း ႀကိဳးမ်ားဆီသုိ႕ ေပးပုိ႕မည္ ျဖစ္သည္။
ဥပမာ ဘြိဳင္လာမွ နီကရုန္းႀကိဳး အေခ်ာင္း၁၀၀လိုလွ်င္ အေခ်ာင္း ၁၅၀ ဆင္ထားမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေခ်ာင္း ပ်က္လွ်င္ ထုိ၅၀ထဲမွ တစ္ေခ်ာင္းကုိ On လုိက္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕အတြက္ စက္ကုိ ရပ္ဖုိ႕ မလုိေတာ့ေပ။
ဘြိဳင္လာရွိ PSI ဘားက အရွိန္ ၁၂၀ ေရာက္မွ ယႏၲရားလည္မည္ဆုိပါက ၁၂၀ လႊတ္ၿပီး ၂၀၀ႏွင့္မွ ရုန္းပါက ၂၀၀လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ ဘားပြင့္မွသာ ေရေႏြးေငြ႕ တာဘုိင္လည္မည္ျဖစ္ ၿပီး ဖိအားျဖင့္ ဒလက္မ်ားလည္ေစကာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူမည္ျဖစ္သည္။
"ပထမလွ်ပ္စစ္ေပးထားတဲ့ 12KV ကုိလည္း ယႏၲရားႀကီး လည္သြားတာ နဲ႕အနားေပးလုိ႔ရပါၿပီ။ Recycle ျပန္ သုံးတဲ့သေဘာပါ"ဟု ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္ က ၄င္းလုပ္ငန္းခြင္ကို ရွင္းျပသည္။
မူလပင္ရင္း ရွိရင္းစြဲမွ 12KV မွ ၀ပ္ အား၁၂,၀၀၀သာ ရွိသည္။ ထို မီးစက္ အင္ဂ်င္မွ မူလ လွ်ပ္စစ္ကို ၀ပ္၁၀,၀၀၀ ေလာက္ယူၿပီး ဖန္တီးထားေသာစက္ထဲ ထည့္ကာ ဆင့္ပြားနည္းပညာျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္လုိက္သည့္အခါ မီးမ်ားမွာ အဆုိပါ နီခ႐ုန္း ႀကိဳး၁၂ ေခ်ာင္းမွ တစ္ေခ်ာင္းလွ်င္ ၀ပ္ ၃,၆၀၀ႏွင့္ ႀကိဳး ေပါင္း ၁၂ေခ်ာင္း စုစုေပါင္း ၀ပ္ ၄၃,၀၀၀အား ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရသည္။
"မၾကာခင္မွာ ကြ်န္ေတာ္ စက္ရုံေထာင္မယ္။ ဒီနည္းပညာနဲ႕ ကမၻာ့မူ ပုိင္ခြင့္ကို လွမ္းမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အက်ိဳးျပဳမယ္။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္း က႑ေတြ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ။ ဒီထက္ပို ေကာင္းေအာင္ေတာ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကိုဘဲ အားထားရေတာ့မွာပါ" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္ကဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလံုး၏ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားသုံးစြဲမႈမွာမဂၢါ၀ပ္၁,၅၀၀ရွိၿပီး အနည္းဆုံး မဂၢါ၀ပ္ ၁,၂၀၀ေလာက္ ရရွိလွ်င္ အဆင္ေျပ သည္ဟု သိရသည္။
ယခုလက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမွန္ တကယ္လွ်ပ္စစ္ရရွိမႈမွာ အနည္းဆုံး ၃၅၀မဂၢါ၀ပ္မွ အမ်ားဆုံး ၅၈၀မဂၢါ၀ပ္ ထိသာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လုိအပ္သည့္မဂၢါ၀ပ္ထက္ အမွန္တကယ္ သုံးစြဲမႈမွာ သံုးပံု တစ္ပုံ သာရွိသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာျဖင့္ ထုတ္လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တြင္ မဂၢါ၀ပ္ ၄၀ လိုသည္ ဆုိပါက ေပ၁၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိသည့္ ေနရာတြင္ ၂မဂၢါ ၀ပ္ရွိသည့္ စက္အလုံး၂၀တပ္ဆင္ထားပါက ၄၀မဂၢါ၀ပ္ရရွိမည္။
သုိ႕ဆုိလွ်င္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး လို အပ္ေနသည့္ လွ်ပ္စစ္ကို ယခုကဲ့သုိ႕ တီထြင္ ဆပြားရင္း အသုံးျပဳသြားမည္ ဟုဆုိသည္။
ယင္းနည္းပညာ၏ ေအာင္ျမင္မႈ အေျခအေနကုိမွ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာစိန္ျမင့္တို႔ အဖြဲ႕က ဇန္န၀ါရီ လ၁၉ရက္ေန႔တြင္ လာေရာက္ ေလ့လာၿပီး နည္းပညာမွန္ကန္သျဖင့္ ဦးစုိင္းသန္႔ဇင္ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းထားသည္။
"ဒီပညာရွင္ ေလာကမွာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ လွ်ပ္စစ္မွာေလာ့စ္ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က သီအုိရီ သေဘာ အရဆုိ သူ႕ကုိ ဘယ္လုိမွ လက္ခံလို႕ မရဘူး။ ဒါကလည္း သူတီထြင္ထားတာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လုိ႕သာ။ သူအခုခ်ိန္မွာ ဒီလို လုပ္ခ်င္ပါ တယ္လို႕ ေျပာရင္ သူ႕ကုိ စိတ္မွ ေကာင္းေသးလားလို႕ လူေတြ အထင္ေသးၾကမွာ အမွန္ဘဲ။ သူလည္း မေအာင္ျမင္တုန္းကေတာ့ ႀကဳံခဲ့မွာပါ။ အခုေတာ့ သူဒီနည္းပညာကုိ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ" ဟု တ႐ုတ္ပညာရွင္ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
==================
မူရင္းလင့္ခ္
"ဒီနည္းပညာက ဘယ္သူမွ မတီထြင္ ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေငြကုန္ခံ၊လူပင္ပန္းခံ၊မိသားစုကို စြန္႕လႊတ္ၿပီးရွာေဖြတီထြင္ခဲ့တာပါ။ တစ္ကမၻာလုံးမွာရွိတဲ့ လူသား
ေတြရဲ႕ လွ်ပ္စစ္လုိအပ္ခ်က္ကုိ ျပည့္သြား႐ုံတင္မကဘဲ ပိုေတာင္ပိုပါ ေသးတယ္" ဟု ၎က ေျပာသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ ဆုိသည္မွာ လွ်ပ္စစ္အနည္းငယ္မွ လွ်ပ္စစ္မ်ားစြာကို ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ဘြိဳင္လာ၊ တာဘိုင္၊ ဂ်င္နေရတာႏွင့္ တြဲဖက္ အသုံးျပဳကာ စြမ္းအားပမာဏ ႀကီးမားစြာ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္စက္ကို တီထြင္အသုံးျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ နည္းစနစ္အတြက္ မည္သည့္ ေလာင္စာမွ အသုံးျပဳျခင္း မရွိေပ။
ဘြိဳင္လာကုိ ဆူေစၿပီး တာဘုိင္ႏွင့္ တြဲကာဂ်င္နေရတာတပ္လွ်င္ မီးစက္ ျဖစ္သည္။
ထုိဂ်င္နေရတာကို ပန္ကာ တပ္လွ်င္ သေဘာၤ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထိုစနစ္ႏွင့္ ေလာင္စာမဲ့ သေဘာၤမ်ား သြားလာႏုိင္သည္။
တစ္ခ်ိန္က အသုံးျပဳခဲ့ေသာ မီးသေဘာၤမ်ား အတုိင္း သြားလာ ႏုိင္သည္။
ေလာင္စာမဲ့ ဆုိသည့္အတြက္ ထိုသေဘာၤတြင္ မည္သည့္ ေလာင္စာကိုမွ တင္စရာ မလိုေတာ့သည့္အတြက္ ၀န္အား သက္သာ သြားမည္။ ကုန္က်စရိတ္သက္သာၿပီး လုပ္ငန္းပိုမုိ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္သည္။ မီးရထားတြင္လည္း ေက်ာက္မီးေသြး စက္ေခါင္းကဲ့သုိ႕ ဘြိဳင္လာစက္ေခါင္း အျဖစ္ျပန္တပ္ဆင္ အသုံးခ်ႏိုင္သည္။
"လွ်ပ္စစ္မီးထြက္ဖုိ႕ ေလာင္စာအေနနဲ႕ ဘာေလာင္စာဆီမွ မလုိပါဘူး။ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္၊ ေက်ာက္မီးေသြးနဲ႕ ဂက္စ္ေတြ အသုံးျပဳစရာ မလုိဘဲ ကြ်န္ေတာ္တီထြင္ထားတဲ့ နည္းပညာထဲကေန ထြက္တာနဲ႕ လွ်ပ္စစ္ေတြဟာ လိုခ်င္သေလာက္ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းပညာကုိ အခုထိေတာ့ နာမည္ မေပးရေသးဘူး။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေလာင္စာမဲ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္နည္းပညာလို႕ ေပးထား ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ဆိုသည္။
ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ ယင္းနည္း ပညာကုိ၎၏ဆရာျဖစ္သူဦးေက်ာ္၀င္း ထံမွ အေမြဆက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဦးေက်ာ္၀င္းသည္ လြန္ခဲ့ သည့္ ႏွစ္၃၀ ေက်ာ္ခ်ိန္ကတည္းက အဆိုပါနည္း ပညာကို စမ္းသပ္တီထြင္ခဲ့ကာ လိုအပ္သည့္ အခ်က္ လက္မ်ားကို ျပန္လည္ ျဖည့္ ဆည္းေနခ်ိန္ ၂၀၀၁ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
"ဆရာန႕ဲကြ်န္ေတာ္ စလက္တြဲတုန္းက ၁၉၉၃ခုႏွစ္ကပါ။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဆရာမွာ တပည့္မရွိေသးပါဘူး။ ဆရာ အဲဒီစက္ကုိ တီထြင္ ေနတုန္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း သုံးႏွစ္ေလာက္ ေလ့လာၿပီးမွ ဆရာက သူ႕အနားကပ္ ခြင့္ေပးတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ဆရာ့ဆီက နည္းပညာေတြကို အကုန္မရခဲ့ေသးပါဘူး။ ဆရာ့နည္း ပညာကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္လုပ္စားဖုိ႕ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး။ ဆရာ့ ပညာကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္လုိက္မမီပါဘူး။ ဆရာဆုံးေတာ့ ဆရာ့ပညာကုိ အေမြဆက္ခံမယ့္ လူမရွိတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္အရဲစြန္႕ၿပီး လုပ္ခဲ့ တာ။ကြ်န္ေတာ္ ထင္မထားေပမဲ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္က ေျပာသည္။
"ကြ်န္ေတာ္ ဆရာ့ဆီမွာ လုပ္ကတည္းက ဆရာက နည္းပညာေတြ ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တပ္ဆင္ေပးရတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ဒီနည္းစနစ္ရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အကုန္သိ နားလည္တယ္။ ၀ွက္ဖဲေတြကိုလည္း သိလာတယ္။ ဆရာမရွိေတာ့ ေပမယ့္လည္း ေနာက္ပုိင္းကုိယ့္ဘာသာ ကိုယ္ဆင္လိုက္တာ ေလးလုံးေျမွာက္မွာ မီးထြက္တယ္။ အဲ ၁၉၉၉ခုႏွစ္ကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ မီးထြက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသုံးျပဳတဲ့ ပစၥည္းေတြက သူ႕ဟာနဲ႕ သူမဟုတ္ေတာ့ မီးထြက္မမွန္ဘူး။ ဒါကို နည္းပညာတစ္ခုနဲ႕ထပ္ၿပီး စမ္းသပ္တာရယ္ ေငြမရွိတာေတြေၾကာင့္ ပုိၾကာ သြားတာပါ" ဟု ရွင္းျပသည္။
"ဓနအင္အားျပည့္စုံတဲ့လူကသာ မတည္ရင္းႏွီးေငြ ထည့္မယ္ဆုိရင္ ဒီ ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာသစ္ကုိ အေျခခံၿပီး ေနာက္ထပ္ နည္းပညာမ်ား ထပ္မံေပၚထြန္းလာဦးမွာပါ" ဟု ၎ က ေျပာေသးသည္။
ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္သည္ က်ိဳင္းတုံ ဇာတိ ျဖစ္ၿပီး အသက္၅၃ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက စက္မႈနည္းပညာ ကို စိတ္၀င္စားၿပီး ကားမ်ား၏စက္ပိုင္း ဆိုင္ရာကို တာ၀န္ယူျပဳျပင္ခဲ့ရသည္။ ကိုယ္ပိုင္ဂ်စ္ကားမ်ားမွ ဂ်စ္ဘီလူးအထိ တီထြင္ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ယခင္က ေက်ာက္တြင္း ၄၅တြင္းႏွင့္ စိုက္ခင္း ဧက၂၀၀ေက်ာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။
အဆိုပါပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကုိ အဆုံးရႈံးခံကာ ဤနည္းပညာကို ဇြဲ၊ လုံ႕လ၊ တို႔ျဖင့္ အနစ္နာခံ တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကမၻာေပၚတြင္ အဓိကအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ထုတ္လုပ္ေသာ နည္းပညာ(၅)မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ယခု လက္ရွိတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား အသုံးျပဳေနေသာ ေရဖိအားသုံး တာဘိုင္စက္မ်ားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ေရရွည္တြင္ကုန္က် စရိတ္ သက္သာ ထိေရာက္ ေသာ္လည္း စတင္တည္ေဆာက္ခ်ိန္တြင္ တည္ ေဆာက္စရိတ္ အလြန္ႀကီးမားသည္။
ေလာင္စာအတြက္ အခက္ခဲမရွိ ေသာ္လည္း ေရရင္းျမစ္ေပါၾကြယ္၀သည့္ သဘာ၀ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊ ေရတံခြန္ မ်ားရွိေနရမည့္အျပင္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္မည့္ ေရေျမသဘာ၀ ပထ၀ီအေနထား ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား၊ ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္မည့္ ေနရာႏွင့္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာေ၀းမႈေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ေနရာႏွင့္ အနီး၀န္းက်င္ ၿမိဳ႕မ်ားသာ ပိုမိုသုံးစြဲႏိုင္သည္။
အခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕မ်ားကို လွ်ပ္စစ္ေပးရာတြင္ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာမႈေၾကာင့္တည္ေဆာက္စရိတ္ႀကီးမားကာ လုိသေလာက္ မရႏုိင္ေပ။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ျခင္းသည္ သဘာ၀ေဘးဆုိးမ်ား၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈႏွင့္ ဆူညံမႈတုိ႔ေဘးမွ ကင္းေ၀းသည္။
ယခုေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္မွာ အဆုိပါ နည္းစနစ္မ်ားထက္ ေငြကုန္ေၾကးက် သက္သာကာ မည္သည့္အားနည္းခ်က္ မွ်မရိွေပ။ ေပ ၁၀၀ ထ ၅၀ ရွိသည့္ ေနရာတြင္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ကာ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ၂၄နာရီ ပတ္လုံး မီးအလင္းေပးႏိုင္သည္။ ၁မဂၢါ၀ပ္တြင္၀ပ္တစ္သန္းရွိ သည့္အတြက္ ၀ပ္သန္းႏွစ္ဆယ္ ဆုိပါက ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကုိ မီးအလင္းေပး ႏိုင္သည္။
အဆုိပါစက္မွာ ရွိရင္းစြဲပင္ရင္းမွ ထြက္လာေသာအားကို ၁၀ဆပို ထုတ္လုပ္မည္ျဖစ္သည္။ ဥပမာ ၁၂ကီလို၀ပ္ ရွိ မီးစက္အင္ဂ်င္မွ ရွိရင္းစြဲလွ်ပ္စစ္ကုိ ယူၿပီး ၁၀ဆပြားလုိက္လွ်င္ ကီလို၀ပ္ ၁၂၀ ထြက္သည္။ ၀ပ္အားျဖင့္ တြက္လွ်င္ ရွိရင္းစြဲ ၀ပ္၁၂,၀၀၀ကေန ၀ပ္ ၁၂၀,၀၀၀ ထြက္သည္။ ထုိထဲမွ ၀ပ္ ၅၀,၀၀၀ကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးျပဳ ႏိုင္သည္။
ယခုလက္ရွိ နမူနာတပ္ဆင္ထားေသာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္သည့္ စက္မွာ Nichrome (နီက႐ုန္း)ႀကိဳးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။
ယင္းႀကိဳးမ်ားမွာ တစ္ႀကိဳးလွ်င္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ၃,၆၀၀မွ ၄,၈၀၀အတြင္း ထြက္ရွိသည္။ အဆုိပါ ႀကိဳးမ်ိဳး ၁၂ေခ်ာင္း ဆင္ထား သည္။ ထုိအတြက္ လုိအပ္သည့္ လွ်ပ္စစ္ကုိ 12KV ရွိသည့္ မီးစက္မွအားကုိ ဖန္တီးယူထားျခင္း ျဖစ္သည္။
12KV မီးစက္ကိုႏႈိးၿပီး တီထြင္ထားသည့္ နည္းပညာပုံးထဲမွ ျဖတ္ကာ ဘြိဳင္လာ၏ လုိအပ္သည့္ နီကရုန္း ႀကိဳးမ်ားဆီသုိ႕ ေပးပုိ႕မည္ ျဖစ္သည္။
ဥပမာ ဘြိဳင္လာမွ နီကရုန္းႀကိဳး အေခ်ာင္း၁၀၀လိုလွ်င္ အေခ်ာင္း ၁၅၀ ဆင္ထားမည္ ျဖစ္သည္။ တစ္ေခ်ာင္း ပ်က္လွ်င္ ထုိ၅၀ထဲမွ တစ္ေခ်ာင္းကုိ On လုိက္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕အတြက္ စက္ကုိ ရပ္ဖုိ႕ မလုိေတာ့ေပ။
ဘြိဳင္လာရွိ PSI ဘားက အရွိန္ ၁၂၀ ေရာက္မွ ယႏၲရားလည္မည္ဆုိပါက ၁၂၀ လႊတ္ၿပီး ၂၀၀ႏွင့္မွ ရုန္းပါက ၂၀၀လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ ဘားပြင့္မွသာ ေရေႏြးေငြ႕ တာဘုိင္လည္မည္ျဖစ္ ၿပီး ဖိအားျဖင့္ ဒလက္မ်ားလည္ေစကာ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ယူမည္ျဖစ္သည္။
"ပထမလွ်ပ္စစ္ေပးထားတဲ့ 12KV ကုိလည္း ယႏၲရားႀကီး လည္သြားတာ နဲ႕အနားေပးလုိ႔ရပါၿပီ။ Recycle ျပန္ သုံးတဲ့သေဘာပါ"ဟု ဦးစိုင္းသန္႕ဇင္ က ၄င္းလုပ္ငန္းခြင္ကို ရွင္းျပသည္။
မူလပင္ရင္း ရွိရင္းစြဲမွ 12KV မွ ၀ပ္ အား၁၂,၀၀၀သာ ရွိသည္။ ထို မီးစက္ အင္ဂ်င္မွ မူလ လွ်ပ္စစ္ကို ၀ပ္၁၀,၀၀၀ ေလာက္ယူၿပီး ဖန္တီးထားေသာစက္ထဲ ထည့္ကာ ဆင့္ပြားနည္းပညာျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္လုိက္သည့္အခါ မီးမ်ားမွာ အဆုိပါ နီခ႐ုန္း ႀကိဳး၁၂ ေခ်ာင္းမွ တစ္ေခ်ာင္းလွ်င္ ၀ပ္ ၃,၆၀၀ႏွင့္ ႀကိဳး ေပါင္း ၁၂ေခ်ာင္း စုစုေပါင္း ၀ပ္ ၄၃,၀၀၀အား ျပန္လည္ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရသည္။
"မၾကာခင္မွာ ကြ်န္ေတာ္ စက္ရုံေထာင္မယ္။ ဒီနည္းပညာနဲ႕ ကမၻာ့မူ ပုိင္ခြင့္ကို လွမ္းမယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ အက်ိဳးျပဳမယ္။ ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္း က႑ေတြ ၿပီးဆုံးသြားၿပီ။ ဒီထက္ပို ေကာင္းေအာင္ေတာ့ ေနာင္လာေနာင္သားေတြကိုဘဲ အားထားရေတာ့မွာပါ" ဟု ဦးစိုင္းသန္႔ဇင္ကဆိုသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလံုး၏ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားသုံးစြဲမႈမွာမဂၢါ၀ပ္၁,၅၀၀ရွိၿပီး အနည္းဆုံး မဂၢါ၀ပ္ ၁,၂၀၀ေလာက္ ရရွိလွ်င္ အဆင္ေျပ သည္ဟု သိရသည္။
ယခုလက္ရွိတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အမွန္ တကယ္လွ်ပ္စစ္ရရွိမႈမွာ အနည္းဆုံး ၃၅၀မဂၢါ၀ပ္မွ အမ်ားဆုံး ၅၈၀မဂၢါ၀ပ္ ထိသာရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လုိအပ္သည့္မဂၢါ၀ပ္ထက္ အမွန္တကယ္ သုံးစြဲမႈမွာ သံုးပံု တစ္ပုံ သာရွိသည္။
ေလာင္စာမဲ့လွ်ပ္စစ္နည္းပညာျဖင့္ ထုတ္လုပ္မည္ဆုိလွ်င္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕တြင္ မဂၢါ၀ပ္ ၄၀ လိုသည္ ဆုိပါက ေပ၁၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိသည့္ ေနရာတြင္ ၂မဂၢါ ၀ပ္ရွိသည့္ စက္အလုံး၂၀တပ္ဆင္ထားပါက ၄၀မဂၢါ၀ပ္ရရွိမည္။
သုိ႕ဆုိလွ်င္ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလုံး လို အပ္ေနသည့္ လွ်ပ္စစ္ကို ယခုကဲ့သုိ႕ တီထြင္ ဆပြားရင္း အသုံးျပဳသြားမည္ ဟုဆုိသည္။
ယင္းနည္းပညာ၏ ေအာင္ျမင္မႈ အေျခအေနကုိမွ ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာစိန္ျမင့္တို႔ အဖြဲ႕က ဇန္န၀ါရီ လ၁၉ရက္ေန႔တြင္ လာေရာက္ ေလ့လာၿပီး နည္းပညာမွန္ကန္သျဖင့္ ဦးစုိင္းသန္႔ဇင္ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုေၾကာင္း ကမ္းလွမ္းထားသည္။
"ဒီပညာရွင္ ေလာကမွာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ လွ်ပ္စစ္မွာေလာ့စ္ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕က သီအုိရီ သေဘာ အရဆုိ သူ႕ကုိ ဘယ္လုိမွ လက္ခံလို႕ မရဘူး။ ဒါကလည္း သူတီထြင္ထားတာ ေအာင္ျမင္ခဲ့လုိ႕သာ။ သူအခုခ်ိန္မွာ ဒီလို လုပ္ခ်င္ပါ တယ္လို႕ ေျပာရင္ သူ႕ကုိ စိတ္မွ ေကာင္းေသးလားလို႕ လူေတြ အထင္ေသးၾကမွာ အမွန္ဘဲ။ သူလည္း မေအာင္ျမင္တုန္းကေတာ့ ႀကဳံခဲ့မွာပါ။ အခုေတာ့ သူဒီနည္းပညာကုိ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ" ဟု တ႐ုတ္ပညာရွင္ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
==================
မူရင္းလင့္ခ္
http://www.myanmar.mmtimes.
Sunday, February 3, 2013
Tuesday, January 29, 2013
Monday, January 28, 2013
Saturday, January 12, 2013
ျခေသၤ့ႏွင့္တူေအာင္ ျပဳျပင္ထားသည့္ေခြးေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕အလုပ္မ်ား
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲမ်ားသည္ ဗာဂ်ီးနီးယား တိရစာၦန္ရံုမွ တာဝန္ရွိသူမ်ားအား ဆက္သြယ္ၿပီး သတင္းပို႔ရာ ေနရာသို ျခေသၤ့ဖမ္းရန္ အလ်င္အျမန္ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ရဲမ်ားသည္ အသက္(၃)ႏွစ္အရြယ္ လာဘရာဒိုဒယ္လ္ ေခြးကေလး ခ်ားလ္စ္ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ ဝါရင့္ ရဲဝန္ထမ္း အခ်ိဳ႕က ခ်ားလ္စ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး လူအမ်ား အျမင္မွားသည္မွာ ယခုတစ္ႀကိမ္ ပထမဆံုး မဟုတ္ဟု ေဒသခံ သတင္းဌာနမ်ားသို႔ ရယ္ေမာ ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ခ်ားလ္စ္၏ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူ ဒန္နီရယ္လ္ ပိန္းတားက အဆန္းထြင္ကာ ခ်ားလ္စ္ကို ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ႏွင့္ တူေအာင္ အေမြးမ်ား ရိတ္ျဖတ္ အလွဆင္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်ားလ္ကို မ်က္မွန္းတန္းမိေနသည့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေခြးတစ္ေကာင္မွန္း သိရွိေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ ေတြ႕ျမင္လုိက္သည့္ လူစိမ္းမ်ားကမူ အျမင္မွားေနဆဲဟု သိရွိရသည္။
မူရင္း==>http://www.planet.com.mm/news/read.cfm/id/20701
ၿမန္မာၿပည္မွာ ဝွက္ထားတဲ့ တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ဘယ္မွာလဲ ?
Myanmar Online News
ဒီသတင္းရဲ႕ အဓိက လိုရင္း အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး အတြင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမႇဳပ္ ႏွံထား တဲ့၊ ေျမေအာက္ မွာ ဝွက္ထားတဲ့ စပစ္ဖိုင္းရား (Spitfire) တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ကို ျပန္လည္ရွာေဖြ တူးေဖာ္တဲ့ အလုပ္ေတြကို စၾကေတာ့မယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ဒီသတင္းက ဒီေန႔ တစ္ကမၻာလံုး စိတ္ဝင္စားေနၾကတဲ့ သတင္းႀကီးပါ။ စိတ္အဝင္စားဆံုး တိုင္းျပည္ကေတာ့ ၿဗိတိန္ေပါ့ ခင္ဗ်ား။ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံက သူတို႔ တိုင္းျပည္က ထုတ္လုပ္တဲ့ တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက အလြန္ နာမည္ႀကီးတဲ့ “ၿဗိတိန္ေလေၾကာင္း စစ္ပြဲ” (The battle of Britain) မွာ သူတို႔ ရန္သူ ဂ်ာမန္ေတြရဲ႕ ေလေၾကာင္း ထိုးစစ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ တြန္းလွန္ ဖ်က္ဆီးအႏိုင္ယူခဲ့တာ ဒီ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ ပ်ံေတြေၾကာင့္ ပါ။
ဒီတိုက္ေလယာဥ္ပ်ံက သူ႔ေခတ္မွာေတာ့ အေကာင္းဆံုး တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ ဆိုရင္ လူေတြ က “စပစ္ဖိုင္းရား” ေလယာဥ္ပ်ံ လို႔ပဲ နားလည္ပါတယ္။
ၿဗိတိန္ ေလေၾကာင္း တိုက္ပြဲႀကီးကို စတင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ၿဗိတိန္ရဲ႕ ေလတပ္ အင္အားက ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ ရဲ႕ အင္အားရဲ႕ ၃ ပံု ၁ ပံုေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။
ဂ်ာမန္ေတြက သူတို႔ ေလတပ္နဲ႔ ၿဗိတိန္ေလတပ္ကို အခ်ိန္ႏွစ္ပတ္ေလာက္အတြင္း အလြယ္တကူ လံုးဝ ဖ်က္ဆီးႏိုင္လိမ့္မယ္ လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
သူတို႔ ထင္မွတ္သလို လံုးဝ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
သူတို႔ ဗံုးႀကဲေလယာဥ္ပ်ံေတြကို အေစာင့္လိုက္တဲ့ တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ၿဗိတိသွ် ေလတပ္မေတာ္က (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြက ၾကားျဖတ္ ပစ္ခ်ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဗံုးႀကဲေလယာဥ္ပ်ံေတြရဲ႕ ထိုးစစ္က မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔အထိ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ အေၾကာင္းကို လူတိုင္းၾကားဖူးၿပီး မွတ္မိေနၾက ပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားေတြေပါ့ ခင္ဗ်ား။
သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားေတြမွာ ေလတပ္က ဂုဏ္ျပဳၿပီး အခမ္းနားက်င္းပတဲ့ အေပၚ ျဖတ္ပ်ံ တာေတြ ျပဳလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ (စပစ္ဖိုင္းရား) ေလယာဥ္ပ်ံေတြ အၿမဲပါဝင္ေစပါတယ္။
(စပစ္ဖိုင္းရား)တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ စေပၚတာဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး မတိုင္ခင္ ေခတ္ကပါ။ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ (ခုႏွစ္ဆယ္)ေက်ာ္ေနၿပီ။
ဒီေန႔အထိ ေလထဲပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ (စပစ္ဖိုင္းရား)တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ ၃၅ (သံုးဆယ့္ငါး)စီးပဲက်န္ရွိေနပါတယ္။
ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြကို ျပန္ရွာ၊ ျပန္တူးေဖာ္မယ့္ အဖြဲ႕မွာ အဖြဲ႕ဝင္ ၂၁ ေယာက္ ပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕ထဲမွာ (စတင္လီ ကြန္ဗီ)ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ပါဝင္လိမ့္ မယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသက္က ၉၀ (ကိုးဆယ္) ေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဒီပုဂၢိဳလ္က ေလတပ္မွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ကို ေျမက်င္းတူးၿပီး ျမႇဳပ္ထားခဲ့တာကို သူကိုယ္တိုင္ ျမင္ေတြ႕ဖူးတယ္လို႔ ေျပာတယ္။
ျမႇဳပ္တဲ့ ေနရာကိုေတာ့ သူ မမွတ္မိေတာ့ဘူးေပါ့ ခင္ဗ်ား။
ေျမျပင္က ၁၀ မီတာအနက္ က်င္းထဲမွာ ျမႇဳပ္ထားပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ယခုလာေရာက္ရွာေဖြ တူးေဖာ္ ၾကမယ့္ အဖြဲ႕သားေတြ ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္က တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ အစီး ၃၀ (သံုးဆယ္)ေလာက္ကို ရွိႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
(႐ိုက္တာ)သတင္းမွာ ေဖာ္ျပ ထားခ်က္ေတြအရ ေတြ႕ရွိတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံအေရအတြက္ရဲ႕ ၃၀ (သံုးဆယ္) ရာခိုင္ႏႈန္းကိုပဲ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံကို ျပန္သယ္ေဆာင္သြားမွာျဖစ္ၿပီး က်န္ ၇၀ (ခုႏွစ္ဆယ္)ရာခိုင္ႏႈန္းကို သူတို႔အဖြဲ႕ရဲ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဌာေန ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရ ကို ခြဲေဝေပးလိမ့္မယ္တဲ့။
ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒီတိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ျပန္ရွာေဖြ တူးေဖာ္ၾကမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို အလြန္ စိတ္ဝင္ စားေနၾကပါတယ္။
ဒီသတင္း ျမန္မာသတင္းစာေတြ မွာ စၿပီး ေဖာ္ျပခဲ့တာ တစ္ႏွစ္နီးပါး ေလာက္ေတာင္ရွိေနပါၿပီ။
ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသတင္းဌာနေတြရဲ႕ အဆိုအရ ေျမေအာက္မွာ ျမႇဳပ္ထား တဲ့(စပစ္ဖိုင္းရား)တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ အေရအတြက္က ၁၂၄ (တစ္ရာ ႏွစ္ဆယ့္ေလး)စီးအထိ ရွိႏိုင္တယ္တဲ့။
အဲဒီတိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ အထဲက ၃၆(သံုးဆယ့္ေျခာက္စီး) က မဂၤလာဒံု ေလယာဥ္ပ်ံကြင္း တစ္ဝိုက္မွာပဲ ျမႇဳပ္ထားခဲ့ တာတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ပ်ံကြင္း တစ္ေလွ်ာက္မွာသာ စနစ္တက်ရွာ ေဖြတူးေဖာ္ၾကရင္ ၃၆ (သံုးဆယ့္ ေျခာက္)စီး အထိ ျပန္ေဖာ္လို႔ ရႏိုင္တာေပါ့ခင္ဗ်ား။
ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းက အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ ေလ ယာဥ္ပ်ံကြင္းက ဒီေန႔မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္က ေလယာဥ္ပ်ံကြင္း မဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ား။
အဲဒီေလယာဥ္ပ်ံကြင္း အေဟာင္းက မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေပ်ာက္ေနပါၿပီ။ တည္ေနရာကေတာ့ ဒီေန႔ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းသစ္ေနရာ အနီးမွာပဲ ရွိပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ေခတ္က ျမန္မာ့ေလတပ္မေတာ္က ေလယာဥ္ပ်ံေတြက အဲဒီကြင္းေဟာင္းကိုပဲ သံုးၾကပါတယ္။ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းက သိပ္မေကာင္းတဲ့အတြက္ (ပီအက္ပီ) သံျပားေတြကို ေျပးလမ္းတစ္ခုလံုးေပၚမွာ ခင္းထားရပါတယ္။ ဒီသံျပားေတြက တခ်ိဳ႕ဒီေန႔မဂၤလာ ဒံုၿမိဳ႕နယ္မွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူေတြ ရဲ႕ ၿခံဝင္းကို ကာရံရာမွာ အသံုးျပဳထားၾကပါတယ္။ အေပါက္ေတြ အမ်ားႀကီး ေဖာက္ထားတဲ့ ေခါင္မိုး သြပ္ပံုသ႑ာန္ သံျပားအထူႀကီးေတြပါ။
တကယ္ေတာ့ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ အမ်ားႀကီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမႇဳပ္ႏွံထားတာ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ သတင္း ထြက္ေပၚေနတာ ၾကာပါၿပီ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာျဖဴ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေသာင္းဒန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအာင္ၫြန္႔၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး သူရတင္ေမာင္ေအးတို႔လို လြတ္လပ္ေရး မရခင္ေခတ္က ေလတပ္ထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္က ေလသူရဲေဟာင္းႀကီး ေတြ ဒီသတင္းကို အကုန္သိၾကပါ တယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ျမႇဳပ္ထားတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ သူတို႔ အၾကမ္းသေဘာ ေျပာျပႏိုင္ၾကပါ လိမ့္မယ္။
ဒီေန႔ ဒီတူးေဖာ္မႈကို ဦးေဆာင္တဲ့ (David J Cundall) အေနနဲ႔လည္း ေလယာဥ္ပ်ံ တခ်ိဳ႕ျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ ေနရာကို တိတိ က်က် သိေနၿပီလို႔ ယူဆရပါတယ္။ သူရဲ႕ ထုတ္ေျပာျပခ်က္ေတြ အရ ေလယာဥ္ပ်ံအစီး ၂၀ (ႏွစ္ဆယ္) ျမႇဳပ္ထားတဲ့ေနရာကို သူ တိတိက်က် သိထားၿပီးၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ေလယာဥ္ပ်ံ အေျခအေနေတြက အေကာင္း ပကတိအတိုင္း ရွိတယ္တဲ့။
မွန္ပါတယ္။
အေကာင္းအတိုင္း ရွိေနဖို႔က ရာခိုင္ႏႈန္း အျပည့္နီးပါး ေသခ်ာေနပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ။
ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ေျမျမႇဳပ္ ဝွက္ထားတာက တစ္စီးလံုး က်င္းတူးၿပီး ဝွက္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံကို အမဲဆီ အထပ္ထပ္သုတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြ၊ စကၠဴေတြ၊ သစ္သားေတြနဲ႔ စနစ္တက် အဆင့္ဆင့္ ထုပ္ပိုးၿပီး ပို႔လိုက္တဲ့အတိုင္း ျမႇဳပ္ထား တာ၊ အပိုင္းအလိုက္ ျမႇဳပ္ထားတာ။ ဒီအပိုင္းေတြကို စုစည္းၿပီး ျပန္ဆင္ လိုက္မွ ေလယာဥ္ပ်ံသစ္တစ္စီး ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
အပိုင္းလိုက္ ျမႇဳပ္ႏွံထားတာ ဆိုေတာ့ ျမႇဳပ္ႏွံရတာ ဝွက္ရတာလည္း လြယ္ကူၿပီး အပ်က္အစီး မရွိႏိုင္ဖို႔ လည္းမ်ားတာေပါ့ ခင္ဗ်ား။
ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျမျမႇဳပ္ၿပီး ဝွက္ခဲ့ၾကရတာလဲ။
အလြန္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါ တယ္။
ဒီေန႔အသက္ရွင္က်န္ေနေသးတဲ့ အဲဒီေခတ္က မဂၤလာဒံုေလတပ္စခန္း မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေလတပ္သားေတြ အဆိုအရ ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ေျမျမႇဳပ္ၿပီး ဝွက္ခဲ့တာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္အတြင္းကပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးပါေတာ့မယ္။ ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္က ဆုတ္သြားၿပီး မေလးရွားႏိုင္ ငံေလာက္ေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေလေၾကာင္း စစ္ဆင္ေရးေတြက မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္၊ အဲဒါေၾကာင့္ အသစ္ ေရာက္လာတဲ့ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ေတြက စစ္ေျမျပင္မွာ သံုးဖို႔ မလိုေတာ့တဲ့ ေလယာဥ္ ပ်ံေတြ။ ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ၿဗိတိန္ ကို ျပန္ပို႔ဖို႔ဆိုတာလည္းမလြယ္ဘူး။ အကယ္၍ ျပန္ပို႔ခဲ့ရင္လည္း ဥေရာပ မွာ ျဖစ္တဲ့ စစ္ႀကီးက ၿပီးသြားၿပီ မို႔ ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြက အသံုးမဝင္ေတာ့ဘူး။
ျပန္ပို႔စရိတ္၊ ျပန္ထိန္းသိမ္း ထားရမယ့္ စရိတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ထပ္ကုန္ဦးမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေငြကုန္ အသက္သာဆံုး နည္းျဖစ္တဲ့ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာပဲ စိတ္ခ်ရမယ့္ ေနရာေတြ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သူတို႔ေျမျမႇဳပ္ၿပီး ဝွက္သိမ္းထားခဲ့ၾကတာပါ။
ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဝွက္ထား၊ ျမႇဳပ္ထားတဲ့(စပစ္ဖိုင္းရား)တိုက္ ေလယာဥ္ပ်ံေတြက (Spitfire MK IX) အမ်ိဳးအစား ေလယာဥ္ပ်ံေတြ။ ဒီ တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံ အမ်ိဳးအစားေတြက သိပ္ရွားတယ္။ အထူးသျဖင့္ အသံုး ျပဳထားတဲ့ စက္အမ်ိဳးအစားေပါ့ ခင္ဗ်ား။
အဲဒီေလယာဥ္ပ်ံ အမ်ိဳးအစားမွာ သံုးထားတဲ့ စက္က (Rolls Royce Griffon) စက္။
ေစာေစာပိုင္းက ထုတ္လုပ္တဲ့ (စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ မွာက (Merlins Engine) ပဲသံုးတယ္။ ယခုျမန္ မာျပည္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ျမႇဳပ္ထားတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံေတြက တစ္နာရီ မိုင္ ၄၄၀ (ေလးရာ့ေလးဆယ္)ႏႈန္း အထိ ပ်ံသန္းႏိုင္ၿပီး စက္အားက ျမင္းေကာင္ေရ ၂၀၅၀ (2050 Horse Power) ရွိတယ္။
(စပစ္ဖိုင္းရား) တိုက္ေလယာဥ္ပ်ံေတြ ထုတ္လုပ္မႈက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ ရပ္လိုက္တယ္။ စုစုေပါင္း ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ (စပစ္ဖိုင္းရား) အေရအတြက္က ၂၀၃၄၄ (ႏွစ္ေသာင္း သံုးရာ ေလးဆယ့္ေလး) စီး ရွိတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ ျမန္မာျပည္မွာ ဝွက္ထား တဲ့ (Griffon) စက္အားသံုး ေလယာဥ္ပ်ံက ၂၀၅၃ (ႏွစ္ေထာင္ ငါးဆယ့္သံုး) စီးပဲ ရွိတယ္။
အေရအတြက္ နည္းနည္းပဲ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ တိုက္ ေလယာဥ္ပ်ံ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ျပန္ရွာေဖြႏိုင္ၾကဖို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး ႀကိဳးစားေနၾကတာပါ။ ဒီရွာေဖြမႈကို ဦးေဆာင္တဲ့ (David J Cundall) ဆိုသူက ဒီလုပ္ငန္းကို သူ စလုပ္ေနတာ ၁၅(ဆယ့္ငါးႏွစ္)ရွိ သြားပါၿပီ။ သုေတသန အလုပ္ေတြ အတြက္ စုစုေပါင္း သူသံုးခဲ့၊ ကုန္ခဲ့တဲ့ ေငြကလည္း အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ သိန္းေတာင္ ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီတဲ့။
သူ႔အသက္ကလည္း ၆၂ (ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္) ရွိေနပါၿပီ။ သူက ဒီေလယာဥ္ပ်ံ ရတနာသိုက္ ရွာေဖြမႈကို ေငြအတြက္ လုပ္ ကိုင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝါသနာအရ လုပ္ေနတာတဲ့ဗ်ာ။
ဦးလွဝင္း (ေလသူရဲတစ္ဦး)
ျမန္မာအင္ဒီပဲန္ဒင့္ဂ်ာနယ္
Subscribe to:
Posts (Atom)